Nik Vermeulen zet gekende sprookjes als ‘Assepoester’, ‘De schone slaapster’ en ‘Sneeuwwitje’ om in verstilde fotografische beelden die net iets anders lopen dan in jouw en mijn herinnering.
De foto’s belichten een dualiteit die kenmerkend is voor heel wat sprookjes. In scene gezet op bijzondere plaatsen en fotografisch sterk in beeld gebracht wil de fotograaf komaf maken met het obligate ‘happy end’.
Sprookjes eindigen bijna zonder uitzondering met 'En ze leefden nog lang en gelukkig'. Maar is dat wel zo? En wat gebeurt er daarna?
De verhalen die ons als kind werden verteld spelen een belangrijke rol in ons zelfbeeld en beïnvloeden ons gedrag, gevoelens en verlangens als volwassene. Zij spiegelen ons een 'happy end' voor, maar hoeveel vertrouwen is nodig om de diepgewortelde overtuiging van het sprookje te onderschrijven dat er na bedrog, eenzaamheid of ontbering, ergens een betere wereld wacht? Zijn de romantische verwachtingen van de hedendaagse prinses, eens een meisje die droomde van haar ridder op het witte paard, nog realistisch of loopt het toch anders dan verwacht? Hoever reikt de relevantie van de verhalen nog in onze samenleving en kan men überhaupt ontsnappen aan de vloek die op het ‘happy end’ rust? Grimm, Andersen, Perrault en andere schrijvers hadden oorspronkelijk een heel ander, en meestal gruwelijker lot voor hun helden en antihelden uitgestippeld dan de versie die Disney laat zien. Geïnspireerd door de oude meesters tracht deze fotoreeks te achterhalen hoe het de geëmancipeerde prinses vandaag zou vergaan. In fantasievolle decors word je meegenomen naar een feeërieke wereld waar de heldinnen in een dystopische twist hun plaats opeisen. De fee komt je niet ter hulp, de kus verbreekt geen vloek en op de geest uit de lamp hoef je ook niet te rekenen.
Vernissage
Zondag 12 september om 11 uur
