Het Donkmeer in Berlare is een van de oudste toeristische trekpleisters in Berlare, met dank aan de noeste arbeid van lokale turfstekers, zonder wie dit meer er nooit was geweest. We volgen hun spoor door Berlare Broek, een parel van een natuurgebied langs een vergeten meander van duizenden jaren geleden.
De route kan je hier downloaden en is ook gratis beschikbaar in het toeristisch infokantoor Onthaalpoort Donkmeer.
Het Donkmeer is de meest opvallende restant van de vroegere turfwinning in de streek. De 24 hectare grote put werd uitgegraven vanaf de 18de eeuw en vulde zich nadien met water. Vandaag doet de Turfput dienst als natuurgebied. Omgeven door tavernes en terrassen is het al jaren een populaire hotspot bij dagjesmensen uit de wijde omgeving.
Nog meer turfputten vind je in Berlare Broek, een langwerpige strook van een zestal kilometer langs de historische Scheldemeander waar ook het Donkmeer deel van uitmaakt. Het grootste deel van het gebied bestaat uit bos met daartussen moerassige gedeelten en meer dan vijftig vijvers. Een paar jaar geleden raasde een stevige storm door het bos. Dat zie je vooral goed in de winter. Heel wat bomen verloren hun kruin.
Leuk weetje: in sommige delen van Europa wordt vandaag nog steeds turf gewonnen. De Schotten gebruiken het om hun befaamde whisky z’n typische, rokerige smaak te geven.
Je komt ook langs de Gratiebossen, die zich in de 17de en 18de eeuw uitstrekten tussen Berlare, Lokeren en Zele. Ze waren in die tijd te mijden door de roversbendes die zich er schuilhielden. Beruchte bosbewoners waren Zelenaar Jan Praet en zijn bende, die argeloze passanten ‘zonder gratie of genade’ beroofden, wat meteen ook de naam van het bosgebied verklaart. Vandaag is slechts een fractie van het oorspronkelijke bos bewaard gebleven, en roversbendes vind je er al lang niet meer terug.
