Thuis stonden haar spulletjes reeds lang klaar. Zo welkom was ze! 7 juli was ze er eindelijk, Charlotte.
Toch moest ik een week later zonder haar naar huis. Ze zag er flink uit maar inwendig ging het mis.
Daardoor kon ze de kliniek niet verlaten. Haar wieg bleef zonder babygeluidjes.
Ik schreef en zong in de jaren erna het verdriet van me af. Zo creëerde ik een wereld waarin ze tot leven kwam. Het was confronterend, maar tegelijk ook helend.
30 jaar na haar dood wou ik met mijn verwerkingsproces naar buiten komen.
Alle poëzie, tekeningen en muziek verzamelde ik tot een bundel, getiteld ‘Kind van één zomer’.
Als memoriam voor haar en als troost en steun voor anderen. In woorden en muziek als praten even niet kan.
Gelieve in te schrijven voor deze lezing.
Activiteit in kader van Wereldlichtjesdag.
Locatie: I. De Wildezaal, Cultuurhuis Stroming